Hoi allemaal! Hoe blij ik ook ben dat het goed gaat met me en met mijn zelfvertrouwen, er zijn in het leven altijd dingen niet perfect. Ik zal dat ook nooit zijn. Niemand zal dat ooit zijn. Het is daarom goed om te kijken naar je talenten en de dingen die je blij maken. De dingen waar je gelukkig van wordt. En de dingen waarin je wilt groeien. Helaas is er geen mens zonder twijfels en onzekerheid. Ook dat is goed, want dan zet je jezelf eens stevig aan het denken en kom je tot conclusies. Het is ook net dapper om stil te staan bij je onzekerheden. Daarmee kan je ze overbruggen of misschien ontdekken dat hetgene wat je doet misschien toch niet zo bij je past. Daarom deel ik vandaag de dingen waar ik altijd, maar dan ook altijd over twijfel. Let’s go!
- Mijn schrijfstijl
Begrijp me zeker niet verkeerd. Ik ben trots op mijn blog en zeker nu de energie om volop te tokkelen op mijn toetsenbord er weer is. Ik krijg er elke dag een beetje meer plezier in, nog meer dan in het begin. Met mijn blog heb ik echt wel een fijne hobby gevonden. Maar ik twijfel heel gemakkelijk als ik artikel overlees. Dan is het voor mij net niet goed genoeg. Soms twijfel ik of ik alles wel duidelijk genoeg uitleg of vertel. En of mijn schrijfstijl wel fijn is om te lezen. Ik kijk vaak wel kritisch naar wat ik ga publiceren. Dat moet ook, voor privacybijvoorbeeld. Maar soms iets te kritisch, want soms blokkeer ik mezelf compleet. Zeker als ik aan het schrijven ben. En dat is jammer natuurlijk voor mijn blogcontent. Maar ook voor de lengte van artikels. Korte artikels zijn niet perse twijfelartikels trouwens, over sommige onderwerpen kan ik nu eenmaal een boek schrijven, en sommige niet. That’s life.
- Behulpzaam zijn en zorg voor anderen
Een wereldredder, dat zou ik ’t liefst zijn. Eventjes zus uit de nood helpen, mama helpen met het huishouden. Samen met kleine broer over zijn huiswerk Frans buigen. En als ik dan over de tijd dat ik nog schoolgaand was (weet je trouwens hoe raar het is om dit zinnetje uit te spreken of te schrijven?) klasgenoten helpen. Ik doe het allemaal. Heel vaak, dat is mijn karakter. Ik ben nu eenmaal behulpzaam. Tot ik mezelf moet vertellen dat ’t genoeg is geweest of ik echt de energie niet heb. Een hele dag. Dan begint het gepieker, onrust. Ik kan er beter mee omgaan hoor, gelukkig wel. Maar tblijft altijd een ding. Terwijl het oke is om voor jezelf ook zo goed te zorgen. Meer nog, als we anderen willen helpen hebben we onze eigen zorg ook nodig. Zonder goede selfcare kun je anderen niet helpen.
- Mijn adviezen of wijsheden
Mensen komen wel eens met een probleem naar me toe. Vooral mijn zusje doet dat wel eens. Ze is nog jong, wat ook niet altijd makkelijk is. Als je alles int leven nog moet ontdekken, dat is lastig. Ik weet dat ook uit mijn eigen puberteit en leven als jongere. Hoewel ik nu ook nog lang geen volwassene ben. Ik geef ze dan advies vanuit mijn hart. Wat ik denk of wat ik voel bij de situatie die ze uitlegt. Maar soms ben ik wel eens bang dat ik het verkeerde geef. Ook op mijn blog ben ik daar wel eens bang voor. Dat ik ineens iets publiceer dat helemaal nergens op slaat. Maar ook dat hoort eigenlijk bij het leven. Aan de andere kant, ik denk wel goed na over wat ik zeg of schrijf. En voor vele lange artikels of gedachtenstromen kan ik je verzekeren dat ik daar al heel vaak over heb nagedacht. Dan bedoel ik niet altijd in de zin van piekeren (soms wel hoor). Ik denk graag na over het leven en ik analyseer veel. Mezelf onder andere ook. Dus ik zorg ook wel dat het punt dat ik wil maken in een artikel, onderbouwd is met goede argumenten. Maar natuurlijk zal je met adviezen of wijsheden nooit iedereen voor je winnen. We zijn allemaal anders en hebben andere dingen meegemaakt. Waardoor we ook allemaal anders naar de wereld kijken.
- Ben ik geen opgever?
Ik denk dat als je mijn blog al een tijdje volgt, je wel een beetje kan voelen welke richting dit puntje gaat. Als je aan de hogeschool dacht, zit je juist. Ik ben er sowieso van overtuigd dat ik het juiste heb gekozen hoor. De rust en vrede met mezelf en vooral de wereld is veel groter nu. Ik denk dat je het ook wel merkt aan mijn blogartikels, ze komen weer regelmatiger en waarschijnlijk ook beter geschreven. Maar dan lees ik soms quotes op sociale media over doorbijten en doorzetten. De normaal zo inspirerende quotes als ik eventjes geen hoop of moed meer heb. Nu werken ze vrij averechts. Ik ben soms bang een opgever of gewoon een lui iemand te zijn. Maar aan de andere kant, ik heb er wel alles aan gedaan om te slagen. Ik had er gewoon de energie niet meer voor. En ik was compleet op.
- Ben ik geen baasspeler?
Als kind zeiden wij dat vaak tegen elkaar. Toch toen ik opgroeide. Als er een kind de baas speelde over het hele ‘spelletje’ of rollenspel kreeg je altijd maar een verwijt van alle speelgenootjes: ‘Je bent een baasspeler…’ met gebrabbel en kinderpraat erna. Om elkaar nu nog voor baasspeler te verwijten zijn we denk ik iets te volwassen. Maar als mensen dan iets vragen aan me en ik verander iets aan de afspraak of ik bepaal het uur van afspreken, dan voel ik me zo’n baasspeler. Alsof ik ineens alles voor iedereen bepaal. Als we dan bijvoorbeeld in de stad zijn en ik vraag of we die of die winkel eventjes kunnen passeren zodat ik kan kijken, net hetzelfde. Maar aan de andere kant, mensen zouden mijn mening niet vragen als ze hem niet wilden. Hij wordt wel gevraagd om gehoord te worden. En als ik mee ben op een uitstapje naar de winkelstraat, dan doet hetgene wat ik wil zien er ook wel toe. Anders moet ik gewoon niet meegaan toch? Ook een lastig puntje
Waar twijfel jij over of ben jij onzeker over?
Photo by Thomas Martinsen on Unsplash
Ten eerste: ik vind dit mooi geschreven! “We zijn allemaal anders en hebben andere dingen meegemaakt. Waardoor we ook allemaal anders naar de wereld kijken” dat ben ik helemaal met je eens. Zoals je weet twijfelde ik daar ook wel over, maar dan vooral op mijn blog eigenlijk (niet willen doen alsof ik het allemaal zo goed weet) Wanneer je iemand kent kun je juist wel goed advies geven denk ik. Bovendien is luisteren vaak al zo’n groot deel van waar de ander behoefte aan heeft en waarmee je dus al kunt helpen 🙂
Zowel het behulpzaam zijn als de baasspeler zijn schrijf je zelf eigenlijk al in andere woorden dat je niet hoeft te twijfelen. Natuurlijk willen mensen je mening, en absoluut moet je eerst voor je zelf zorgen en dan pas voor een ander. Dan ben je uiteindelijk wel behulpzaam.
Maar goed, nu heb ik ook het gevoel dat ik jou vertel hoe het moet. Niet mijn bedoeling! Ik herken je twijfels absoluut, maar zie ook dat ondanks dat ze er zijn, je weet dat het niet nodig is. Snap je wat ik bedoel? Ik hoop dat je het niet verkeerd opvat (twijfel twijfel bij mij haha)
Toen ik na 6 maanden terug kwam uit Indonesië. Gestopt met mijn stage, gestopt met school, voelde ik me ook een opgever. Terwijl ook ik juist eindelijk besliste wat goed voor me was. Lang verhaal is het geworden, liefs!
Wat een mooie lange reactie, bedankt alvast daarvoor! Ik weet dat je daar ook over twijfelt, maar net door je blog uit de grond te stampen kan je net op jouw manier vertellen hoe jij alles meemaakt. En dat is het mooie aan al die blogs. En ja, een luisterend oor is inderdaad wel al een heel fijn begin, ook zonder advies. Je vertelt niet hoe het moet, je reactie is juist mooi en fijn. En ik vind het prachtig om te horen dat je gekozen hebt voor wat jou gelukkig maakt. Dat is echt de beste beslissing die je kan maken in het leven. Knuffel!
Erg mooi en oprecht artikel. Ik denk dat het heel normaal is om te twijfelen, aan jezelf, aan anderen. Dat twijfel er soms juist voor zorgt dat je dingen even wat beter in perspectief kan plaatsen en je het beste uit jezelf kan halen. Want door je sterktes en zwaktes te kennen, en toe te geven, sta je zoveel sterker in je schoenen. Kan je concreet aan jezelf werken en elke dag weer de beste versie van jezelf zijn.
Dankjewel! Ik denk dat ook wel, ik ken niemand die geen onzekerheden heeft. En wie dat wel beweert, verbergt ze. Je reactie is een en al waarheid, ik besef het gewoon niet vaak.