Hoi allemaal! Als je geluk hebt leef je met een dankbaar hart en ben je gelukkig met de dingen die je meemaakt of de mensen om je heen. Toch hebben we allemaal dromen, doelen en wensen. En dat is zeker mooi, want dat houdt je leven ook echt in leven. Dan is er nog steeds iets om voor te vechten en voor te blijven gaan. Ik denk dat het ook heel mooi is als iemand gemotiveerd door zijn dromen door het leven gaat. Dromen en passies, de mooiste dingen in het leven. Toch heb ik momenteel andere dingen aan mijn hoofd dan mijn dromen.
Toen ik vorig jaar stopte met studeren wilde ik daarmee niet mijn dromen opgeven. Zeker niet. Ik droom er nog steeds van om illustrator te worden en veel te tekenen. Om daar ooit mijn eigen centjes mee te verdienen. Er zou me niks gelukkiger maken dan dat, want illustreren is hetgene wat mij oprecht gelukkig maakt. Alleen al een blik op mijn schetsboekje maakt me gelukkig. Daarnaast kriebelt het ook gewoon om een eigen boek uit te brengen. Ook schrijven is een passie van me en als ik die twee in mijn leven kon gebruiken om de kost te verdienen zou ik een heel dankbare vrouw zijn. Niet dat ik dat nu niet ben natuurlijk. Ik ben heel blij met mijn job en ik werk ook graag. Maar we hebben allemaal dromen en passies natuurlijk.
Ik heb ze nog steeds, die mooie dromen. En hoeveel pijn het ook doet aan mijn ambitieuze karakter, ik heb besloten ze eventjes aan de kant te zetten. Of simpelweg gezegd: ze in de koelkast te zetten. Hoeveel dromen en wensen ik ook nog heb, er is iets wat -willen of niet- nu prioriteit moet hebben. En meeste dagen kan ik dat gelukkig al aanvaarden, dat geeft een hoop rust. Er zijn ook dagen dat ik dat enorm frustrerend en gewoon kut vind. Ik ga er geen doekjes om winden of het mooier maken dat het is, want zo is het. Natuurlijk probeer ik er elke dag het beste van te maken. Maar niet iedere dag is dat het ideale wapen tegen de boze wereld of mijn boze gedachtengang. Soms is het niet anders. Maar ik denk dat mijn prioriteit eerst bij mijzelf moet liggen. Bij mijn herstel. Volgens mij zal ik me daar eerst volop op moeten focussen voor ik verder ga.
Natuurlijk heb ik ondertussen een job en ben ik mijn leven weer aan het opbouwen. Dat hoort erbij en ook dat is herstellen. Terug wennen aan een vaste job en me ook aan die werkuren houden. Dat hoort erbij. Maar voor ik me weer in wilde plannen gooi, wil ik me focussen op mezelf. Beter worden. Ik ben niet doodziek, dat weet ik ook wel. Maar ik heb veel meegemaakt de afgelopen jaren. Ik heb op ‘t randje van een burn-out gestaan en daar herstel je niet in een twee drie van. Dat zeg ik ook niet omdat het over mezelf gaat, dat is gewoon zo. Het randje van een burn-out is al vrij heftig eigenlijk. Ik kan wel blijven doorgaan en blijven duwen. Maar dat gaat me op een dag te veel worden.
Dus voor ik ga rushen en verder werken aan mijn dromen wil ik graag eerst me focussen op mezelf. Mezelf de tijd geven te herstellen, mezelf de tijd geven te groeien en mezelf de tijd geven om alles te verwerken. Ook als dat heel lang duurt. Misschien kost het heel veel tijd, maar dat is echt niet erg. Mijn (mentale) gezondheid is me dat waard. Vandaar ook die sociale media pauze trouwens. Hij is niet volledig gericht op mijn herstel, maar wel een stuk. Doordat ik terug tijd zal hebben voor de dingen die me echt gelukkig maken, zal ik ook beter in mijn vel zitten. En bovendien is het fijn dat ik niet al die beelden zie van anderen die een topleven te lijken hebben. Normaal kan ik dat wel relativeren en weten dat er meer achter zit. Maar op sommige momenten lukt dat niet en dan is dat gewoon gevaarlijk. Dus mijn hele boodschap is gewoon dat ik eerst wil kijken om mezelf te herstellen en daarna verder te gaan. Daar ligt nu mijn focus en energie. En verder zie ik dan wel weer.
Heb jij nog veel dromen die je wilt waarmaken?